Na een succesvol trainingskamp in Finland schrijf ik deze update in het vliegtuig naar Nederland. Het vliegtuig is totaal leeg en ook de luchthavens zijn nagenoeg leeg. Voordat we naar huis gaan doen we diverse Corona testen die voorgeschreven zijn door het NOC/NSF om als Topsporter te mogen reizen.
Finland is al niet druk bevolkt maar in deze tijd is het nog stiller op straat. In een continu schemering overdag gaan wij 4 weken lang trainen, het is een enorm succesvol kamp. Ik test mijn aanpassingen die zijn gedaan aan mijn snowboardbeen en ik sta iets hoger op mijn board door er platen op te schroeven. Zo kan ik nog beter carven en mooie lijnen rijden. Door samen met het Finse en Engelse team te trainen is er veel uitdaging en positieve rivaliteit, we worden er allemaal sterker door.
We zijn hier eigenlijk afgezonderd van wat er in Nederland aan de hand is en dat is best raar te noemen. Is natuurlijk sowieso een hele vreemde tijd voor iedereen. We zouden hier wedstrijden gaan rijden maar die zijn afgelast. Ik vind het wel ontzettend jammer maar wat er aan de hand is op de wereld is veel erger. Ik besef dat wij het voorrecht hebben om hier op de berg te mogen zijn terwijl in Nederland iedereen binnen moet blijven.
Door mij ouders word ik op de hoogte gesteld dat ook bij hen het virus heeft toegeslagen in de familie. Ik maak mij zorgen over mijn Opa (90) en Oma Vos (81) want zij zijn op leeftijd. Ze komen er zoals het ernaar uitziet allemaal goed door heen God zij dank.
Thuis gekomen maak ik mij op voor de Kerstdagen en pak de cadeautjes in voor familie. Normaal gesproken de gehele familie bij elkaar maar nu in aangepaste vorm zoals voorgeschreven. Het is niet anders.
Ondanks alles wens ik iedereen mooie feestdagen en een gezond 202
